Standardowy obserwator

Model obserwacji wizualnej zawiera trzy elementy niezbędne do postrzegania koloru: źródło białego światła, obiekt oraz ludzkiego obserwatora. W tym wpisie omówimy rolę obserwatora.

W ludzkim oku występują pręciki, odpowiedzialne za widzenie w słabym świetle oraz czopki, które umożliwiają widzenie barw przy dobrym oświetleniu. Wyróżnia się trzy rodzaje czopków: wrażliwe na światło czerwone, zielone oraz niebieskie. Aby skutecznie oszacować, w jaki sposób ludzkie oko widzi kolory, należy określić standardowego obserwatora (tabela numerów).

W celu oszacowania standardowego obserwatora przeprowadzono szereg eksperymentów, które pozwoliły określić zdolność widzenia kolorów przez ludzkie oko. Eksperymenty zostały przeprowadzone na osobach mających za zadanie patrzenie poprzez aperturę o polu widzenia równym 2 stopnie na biały ekran w połowie oświetlony przez źródło światła. Następnie osoby te regulowały natężenie trzech podstawowych kolorowych świateł padających na drugą połowę ekranu aż do uzyskania testowego koloru. Proces ten był powtarzany dla wszystkich kolorów w całym spektrum widzialnym.

Wynik eksperymentów zostały przedstawione w postaci funkcji x, y oraz z, określonych w CIE 1931 2° Standardowy Obserwator.  Funkcję te określają  wrażliwość czopków na kolor czerwony, zielony i niebieski dla przeciętnego ludzkiego obserwatora. Po przeprowadzeniu tego eksperymentu stwierdzono, że czopki są rozmieszczone na większym obszarze oka niż początkowo przypuszczano. Badanie powtórzono w roku 1964, po czym wprowadzono pojęcie Standardowego Obserwatora CIE 1964 10°.

Pozdrawiamy, Biosens.pl