Biosens Praktyczne informacje o pomiarze barwy
Skala Gardnera jest skalą wizualny stworzoną w 1920 r., aby opisać kolor olejów, lakierów, kwasów tłuszczowych i żywic. Płyny te w postaci surowej są zazwyczaj lekko zabarwione o zielonkawym lub żółto-czerwonym zabarwieniu, w trakcie przetwarzania stają się coraz jaśniejsze.
Oryginalna wizualna skala Gardnera opisuje stopień degradacji prawie bezbarwnych, jasnych produktów ze względu na wiek, ekspozycję na światło, substancję chemiczne lub ich obróbkę. Skala Gardnera składa się z 18 transparentnych wzorców wykonanych z dwuchromianu potasu, chlorku żelaza, chlorku kobaltu i chloroplatynianu potasu. Wraz ze wzrostem wartości wzorca od 1 do 18, kolor przechodzi od jasnego do ciemnego, zwiększa się dominujące żółte nasycenie, a odcień z zielonego zmienia się na czerwony.
W momencie wynalezienia aparatu do pomiaru barwy, skala wizualna została skorelowana ze skalą kolorymetryczną. Pierwszą z norm opisującą zależność pomiędzy skalą Gardnera a skalą CIE Yxy była ASTM D1544. Drugą opublikowaną metodą opisującą zależność indeksu Gardnera ze współrzędnymi chromatycznymi była ASTM D6166. Skala Gardnera została opracowana niezależnie od innych wskaźników zażółcenia, takich jak indeksy zażółcenia ASTM E313, ASTM D1925 i APHA.
Skale Gardnera D1544 i D6166 skutecznie wyznaczają kolor barwnych żółtych roztworów. Metody te usuwają problem subiektywnych pomiarów wizualnych i odtwarzalności standardów a przy tym są silnie powiązane z wizualną skalą barwną.
Pozdrawiamy, biosens.pl