Idealnie biała powierzchnia ma widmo odbicia bliskie 100% we wszystkich widzialnych zakresach długości fal. Taki materiał nie występuje naturalnie w naszym codziennym życiu. W szczególności w zakresie długości fal od 400 nm do 550 nm (niebiesko-zielone) wiele produktów konsumenckich, takich jak papier, włókna tekstylne i tworzywa sztuczne, które w rzeczywistości powinny być białe, nadal pochłania znaczną ilość światła ze względu na ich naturalne składniki lub sposób ich wytwarzania i to pomimo silnego wybielania. W przypadku tych materiałów prowadzi to do mniej lub bardziej wyraźnego żółtego lub brązowego odcienia.
Aby temu przeciwdziałać, często stosuje się wybielacze optyczne lub tak zwane rozjaśniacze, fluoryzujące, bezbarwne związki organiczne, pochłaniające promieniowanie w zakresie bliskiego nadfioletu i emitujące promieniowanie w niebieskim zakresie widma widzialnego. Te substancje chemiczne są używane do tego, aby białe produkty, takie jak detergenty, pasta do zębów, tekstylia lub papier, wydawały się bielsze dzięki zwiększeniu odbicia w zakresie od 400 do 550 nm. Ten efekt jest również używany w przypadku farb sygnałowych.
Co dzieje się z fluorescencją?

Substancja fluorescencyjna pochłania światło z niewidocznego ultrafioletowego zakresu światła słonecznego lub światła lamp fluorescencyjnych i ponownie emituje większą część w postaci światła w zakresie widzialnym. Emisja odbywa się głównie w zakresie widzialnego światła niebieskiego lub zielonego. Oznacza to, że w tym obszarze mierzone jest odbicie światła powyżej 100%. W ten sposób ukrywa się żółty lub szary odcień produktu. Długość fali emitowanego światła z efektem fluorescencji wynosi zwykle od 400 do 550 nm., czyli w niebieskim i zielonym zakresie widma widzialnego. Występują też substancje, które fluoryzują w czerwonym obszarze. Dlatego do pomiaru barwy próbek fluorescencyjnych światło padające na próbkę musi mieć składowe UV. Jeśli chcesz określić składową fluorescencji, potrzebujesz dwóch pomiarów: jednego pomiaru ze składową UV i jednego bez składowej UV.
Spektrofotometr Agera może włączać lub wyłączać komponent UV źródła światła i go kalibrować. Jeżeli przy włączonym zakresie UV zmierzone zostaną wartości odbicia powyżej 100%, oznacza to, że jest to próbka fluorescencyjna. Jeśli porównasz ten wynik z pomiarem bez składnika UV źródła światła, możesz go użyć do określenia składowej fluorescencji.
Pozdrawiam,
Marcin Guz
www.biosens.pl